Getting Tattooed από μια Γυναίκα καλλιτέχνη ήταν η φεμινιστική δεσμευτική στιγμή των ονείρων μου

Η επιλογή ενός καλλιτέχνη τατουάζ είναι τόσο έντονη απόφαση ως επιλογή ενός hairstylist ή μια συρρίκνωση: Είναι ένα πρόσωπο για το οποίο χύνετε τα έντερά σας, με τους οποίους μοιράζεστε τόσο οικεία στιγμές που οι πιθανότητες είναι ότι θα έχουν αντίκτυπο στη ζωή σας για πάντα. Στην περίπτωση ενός καλλιτέχνη τατουάζ, αυτή η δια βίου εντύπωση είναι εγγυημένη με μελάνι.

Άρχισα να τατουάζ την εβδομάδα μετά την ηλικία των 18 ετών. Δεν έχω έναν τόνο τατουάζ (έξι συνολικά), αλλά με κάθε ένα έχω, μαθαίνω περισσότερα όχι μόνο για το γούστο μου στην τέχνη του σώματος αλλά και για αυτό που θέλω της εμπειρίας τατουάζ ίδια. Μετά από όλα, κάθε φορά που κοιτάζετε πίσω σε ένα τατουάζ, θυμάστε την κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν τότε και τι αντιπροσώπευε. Η σχέση καλλιτέχνη-πελάτη είναι σημαντική.

Πριν από δύο χρόνια, άρχισα να συγκεντρώνω μια μικρή συλλογή λεπτών μαύρων και γκρίζων κομματιών στο αριστερό μου χέρι που όλοι έχουν να κάνουν με φυτά και βότανα - έχω ένα μικρό κλαδάκι λεβάντας από τον τατουάζ διασημοτήτων Jon Boy, κάποιο βασιλικό από ένα δροσερό shop στο Μπρούκλιν που ονομάζεται Fleur Noire. Αλλά όταν αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να προσθέσω ένα φύλλο πορτοκαλιού στο μείγμα (είναι το αγαπημένο μου μαρούλι), ήμουν νεκρός στο να αλλάξω μια σημαντική λεπτομέρεια για κάθε εμπειρία τατουάζ που είχα πριν: ήθελα να συνεργαστώ με μια γυναίκα καλλιτέχνη.

Το τατουάζ ήταν σχεδόν μια εξ ολοκλήρου ανδροκρατούμενη βιομηχανία μέχρι τον 21ο αιώνα, όταν οι υψηλού επιπέδου γυναίκες καλλιτέχνες όπως ο Kat Von D άρχισαν να φέρνουν μεγαλύτερη προβολή στην απλή ιδέα των γυναικών τατουάζ. Τα ακριβή στατιστικά στοιχεία σχετικά με το πόσα γυναίκες υπάρχουν στον τομέα τατουάζ είναι δύσκολο να βρεθούν, αλλά καθώς όλο και περισσότερες γυναίκες παίρνουν τατουάζ (το 40% των Αμερικανών ηλικίας μεταξύ 18 και 29 έχουν τουλάχιστον ένα), το χάσμα των φύλων όλη την ώρα.

Ακόμα, οι περισσότεροι από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες, από τους κτηνιάτρους της βιομηχανίας έως τους διάσημους τατουάζ της Instagram, είναι άνδρες. Έτσι, θέλοντας να βοηθήσω να στηρίξω την αυξανόμενη κοινότητα καλλιτεχνών τατουάζ γυναικών-και να δούμε αν η εμπειρία του να πάρει τατουάζ από μια γυναίκα θα ήταν διαφορετική- αποφάσισα ότι το επόμενο τατουάζ μου θα ήταν ένα γυναικείο γεγονός. Και αγόρι, ω αγόρι (ή gal gal oh, όπως ήταν) χαίρομαι που έκανα.

Είχα γνωρίσει για λίγο ότι ήθελα το επόμενο τατουάζ μου να έρθει από την LA καλλιτέχνη Zoey Taylor, η οποία άνοιξε το δικό της κατάστημα, The Warren, στο Sunset Strip του Δυτικού Χόλιγουντ το 2016. Συναντήθηκα για πρώτη φορά Taylor πριν από τέσσερα χρόνια ενώ εργαζόμουν σε ένα προφίλ των επερχόμενων καλλιτεχνών τατουάζ LA, κατά τη διάρκεια των οποίων εργάστηκε έξω από ένα μικρό, off-the-κτυπημένη διαδρομή διαδρομή στο Lincoln Heights.

Ήμουν τελείως μαγεμένος από τον Taylor από την αρχή. Πρώτα απ 'όλα, το παρασκήνιο της είναι συναρπαστικό: μεγάλωσε σε μια φτωχή οικογένεια στο παλιό δάσος του Όρεγκον και το σπίτι στο οποίο μεγάλωσε δεν είχε ηλεκτρισμό - αυτό δεν σήμαινε τηλεόραση - έτσι έμεινε διασκεδασμένη νύχτα μετά τη νύχτα με το σχέδιο φως κεριών. Όλο αυτό που doodling αποπληρωθεί. Fast-forward 20 χρόνια, και τώρα έχει το δικό της επιτυχημένο κατάστημα σε μία από τις πιο κορεσμένες αγορές τατουάζ στη χώρα.

Αλλά το άλλο πράγμα που με ενόχλησε για τον Τέιλορ ήταν το πόσο ρητά η αισθητική της αντηχούσε με τη θηλυκότητά μου. Έχω συναντήσει αρκετούς καλλιτέχνες τατουάζ γυναικών στο παρελθόν οι οποίοι, είτε σκόπιμα σήμαιναν είτε όχι, ενέπνευσαν στο συμβατικά αρρενωπό περιβάλλον τατουάζ. Πετάξτε κάτω από το ραντάρ. Αυτές οι γυναίκες θα φορούσαν όλα τα μαύρα και θα δούλευαν από πιο παραδοσιακά τατουάζ (γνωρίζετε αυτά: μαύρους τοίχους με αφίσες δημοφιλούς σχεδίου, μια θάλασσα από καρέκλες τατουάζ γεμάτες σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο - λίγο τραχιά γύρω από τις άκρες) .

Όλα αυτά τα πράγματα είναι άσχημα, αλλά σίγουρα για το Zoey Taylor είναι ότι από την προσωπική της αισθητική στο έργο τέχνης μέχρι το ντεκόρ του καταστήματος της, δεν κάνει τίποτα για να καλύψει τη γυναικεία της ζωή. Κάθε μέρα, θα βρείτε την Taylor ντυμένη με την αυθεντική τσάντα 50s pinup: φούστες κύκλου, περικοπές poodle. Αυτό το vintage ατμόσφαιρα έρχεται σε αντίθεση με τα έντονα χρωματιστά τατουάζ των λουλουδιών και των κουνελιών με λαγουδάκια με τρόπο που χτυπά την ψυχή της κυρίας μου. Το κατάστημά της είναι εξίσου όμορφο και ασυνήθιστο: εισάγετε τις μπροστινές πόρτες για να βρείτε τόπους φωτεινού ανοιχτού χώρου, τοίχους λεβάντας, πλήρεις ράφια, φυτά και αναγεννησιακά αγάλματα - δεν είναι το αγχωμένο vibe που έχετε στα περισσότερα τατουάζ. Στην πραγματικότητα, με την πρώτη ματιά, μοιάζει περισσότερο με το καλοκαιρινό σπίτι κάποιας κομψής ευρωπαϊκής γυναίκας.

Όλα αυτά πηγαίνουν χωρίς να αναφερθούν τα εκπληκτικά έργα τέχνης του Taylor. Αν και είναι κύριος μαύρων και γκρίζων πορτραίτων, το αγαπημένο μου από τα σχέδια της είναι τα λουλούδια της με πολύχρωμα, μαλακά άκρα, τα οποία, πάλι, έβαλαν ό, τι θα ονομάζαμε θηλυκότητα μπροστά και κέντρο. Ήξερα ότι θα ήταν ο τέλειος καλλιτέχνης για να βοηθήσει τη μικρή μου ράγκμπαρ να ζωντανέψει.

Η είσοδος σε ένα περιβάλλον που φορούσε τη θηλυκότητά του στο μανίκι της αμέσως με έκανε να αισθάνομαι πιο άνετα από ό, τι είχα ποτέ σε ένα κατάστημα τατουάζ πριν. Αυτό θα μπορούσε να είναι στο μυαλό μου, αλλά κάθε φορά που είχα τατουάζ από ένα μάγκα στο παρελθόν, πάντα αισθάνθηκα λίγο συνειδητή για το γούστο μου σε μικρά, ευαίσθητα σχέδια. Κάθε φορά που θα τον ρωτούσα να κάνει το σεντύλ λίγο μικρότερο ή να προσθέσει κάποια πιο ήπια λεπτομέρεια εδώ ή εκεί, θα έλεγνα κρυφά την ιδέα ότι σκέφτηκε ότι το γούστο μου ήταν πολύ επιπόλαιμο ή πολύ «girly», ότι αυτό που ήθελα ήταν ' t "πραγματικά τατουάζ."

Όμως, η περιπέτεια με τους μωβ τοίχους του Warren με την Taylor με το τυρκουάζ φόρεμα και τα τατουάζ με τα λαγουδάκια μου έκανε να νιώθω ότι δεν ήμουν κάποια εξαίρεση από τον ανυποψίαστο κανόνα ότι το τατουάζ είναι ένα εγγενώς αρσενικό πράγμα. Αντ 'αυτού, μου έκανε να αισθανθώ ότι αυτή ήταν απλώς μια άλλη εκδοχή της εμπειρίας τατουάζ-ένα που έβαλε γυναικεία ενέργεια στο κέντρο.

Η ίδια η διαδικασία σχεδιασμού τατουάζ ήταν αβίαστη: Αφού καρφώσαμε ένα απλό, όμορφο περίγραμμα του ρόδου, ο Taylor δημιούργησε μερικά διαφορετικά μεγέθη διαστάσεων. Όταν σκέφτηκα ότι η πρώτη που δοκιμάσαμε φαινόταν πολύ ογκώδης, ήταν ευτυχής να δοκιμάσει ένα μικρότερο μέγεθος. Αφού το κάναμε λίγο κάτω και το τοποθετήσαμε στην εξωτερική πλευρά του αγκώνα μου (μια τοποθέτηση εμπνευσμένη από ένα από τα τατουάζ του Zoë Kravitz - αυτό το κορίτσι είναι η μουτίδα τατουάζ μου), ο Taylor είπε: "Ναι, έχετε δίκιο, . " Δεν είχα αισθανθεί ποτέ περισσότερο στο σπίτι σε ένα κατάστημα τατουάζ.

Το άλλο παρήγορο πράγμα για το Warren είναι ότι δεν παίρνετε τατουάζ στον κεντρικό όροφο όπως στα περισσότερα άλλα καταστήματα. Μπορεί να είναι γεμάτος θλίψη για να έχει τέτοιο ακροατήριο. Αντ 'αυτού, το δωμάτιο τατουάζ του Taylor-ροζ-τοίχο, φυσικά-είναι κρυμμένο μακριά σε μια ιδιωτική γωνιά στο πίσω μέρος του τόπου. Καθώς παίρνετε με μελάνι, μπορείτε να παρακολουθήσετε Netflix σε μια οθόνη πάνω, να ακούσετε μουσική, να συνομιλήσετε με τον Τέιλορ ή απλά να καθίσετε και να χαλαρώσετε. (Θυμάμαι καθώς εργάζονταν στο σχεδιασμό μου, το οποίο χρειάστηκε μόνο 20 λεπτά συνολικά, συζητούσαμε για αυτή την απίστευτη σειρά εγκλημάτων Netflix The Keepers ... Τίποτα δεν σας αποσπά την προσοχή από τον πικάντικο πόνο μιας βελόνας τατουάζ παρά να ξανακάνετε ένα καλό προβολή.)

Η Taylor έχει αυτή τη χαλαρωτική, αναζωογονητική παρουσία που ταιριάζει με την αισθητική του καταστήματός της - μια θετική ατμόσφαιρα που έχετε γύρω όταν κάνετε την απόφαση που προκαλεί το άγχος να αλλάξει το σώμα σας για πάντα. Καθώς buzzed τις τελευταίες γραμμές του κλαδάκι του ρόγκου, μου χτύπησε πόσο ιδιαίτερο ήταν να μοιραστεί μια εμπειρία μεταξύ δύο γυναικών που για τόσο πολύ καιρό ήταν αποκλειστικά ανδρικό πράγμα, ακριβώς σε ένα ελαφρώς reimagined τρόπο.

Μόλις τελείωσε η Taylor, χτυπήθηκα αμέσως με το νέο μου κλαδάκι, και αφού πήρα περίπου ένα εκατομμύριο φωτογραφίες (απλά μια χονδρική εκτίμηση), το τυλίγει. Ο Taylor χρησιμοποιεί ένα υλικό επίδεσμου που δεν είχα ξαναδεί, που ονομάζεται Saniderm, το οποίο καθιστά την διαδικασία θεραπείας τατουάζ (γνωρίζετε, δύο εβδομάδες εμμονή με εντατική ενυδάτωση και προσπαθώντας να μην φαγούρα το τατουάζ που κρατιέται) εντελώς περιττή. Με το Saniderm, πάνω από το τατουάζ τοποθετείται ένα σαφές φύλλο υλικού, το αφήνετε εκεί για μια εβδομάδα, στη συνέχεια το αφαιρείτε, ξεπλύνετε το τατουάζ με ένα απαλό σαπούνι και είναι εντελώς επουλωμένο. Απίστευτος. (Οι καλλιτέχνες τατουάζ κορίτσι έχουν τις τελευταίες και τις μεγαλύτερες τεχνολογίες, προφανώς.)

Τελικά, το καλύτερο μέρος της όλης εμπειρίας ήταν να βρεθεί κανείς να δει πως η βιομηχανία δερματοστιξιών - η διαδικασία σχεδιασμού, η ατμόσφαιρα, ακόμη και η διαδικασία θεραπείας - μπορεί να μοιάζουν με αν περισσότερες γυναίκες καλλιτέχνες ανέβηκαν στο επίπεδο επιτυχίας που βρήκε ο Taylor. Ελπίζω ότι η υποστήριξη των τατουάζ όπως της μπορεί να βοηθήσει να γίνει πραγματικότητα και να προχωρήσουμε, είμαι περίεργος να δοκιμάσω περισσότερες γυναίκες καλλιτέχνες και να πάρω μια αίσθηση της ενέργειας που φέρνουν στη μορφή της τέχνης.

Εν τω μεταξύ, αν βρίσκεστε ποτέ στο Λος Άντζελες και φαγανίζετε για ένα κομμάτι φεμινιστικού μελανιού, συστήνω ανεπιφύλακτα την επίσκεψη στο ανάκτορο τατουάζ του Taylor με μωβ.